Reproductie van een zeevaardersastrolabium, vervaardigd in 1571 voor de zeestrijdkrachten van Filips II van Spanje (1527-1598).
Een origineel exemplaar van dit astrolabium wordt zorgvuldig bewaard in het National Maritime Museum (Greenwich).
Het zeevaart-astrolaat werd gebruikt om de geografische breedte van een schip op zee te bepalen door ofwel de hoogste stand van de zon op het middaguur te meten, ofwel de hoogte van een ster met bekende declinatie.
In de beginjaren van de transoceanische scheepvaart was het niet mogelijk om de geografische lengte op zee te bepalen. De geografische breedte was daarentegen gemakkelijk vast te stellen.
Om een plaats te bereiken waarvan de geografische breedte bekend was, voer het schip naar deze breedtegraad en vervolgens naar het oosten of westen totdat de plaats was bereikt.
Het zeevaartastrolabium was een eenvoudige messingring met ingegraveerde graafgetallen en een draaibare hoekindicator voor het uitlijnen van de zon of een ster.
De ring was gemaakt van zwaar gegoten messing, zodat hij niet door de wind kon worden weggeblazen.
De zeevaardersastrolabium was erg populair in de late 15e en vroege 16e eeuw.
Het was een typisch navigatie-instrument dat werd gebruikt door Christoffel Columbus en Vasco da Gama.
De aandacht voor detail, de historische interesse en de schoonheid van de vormen kenmerken dit zeer fraaie zeevaardersastrolabium. Het wordt compleet geleverd met een houten voet en een gebruiksaanwijzing.
