De gouden standaard onder de deep sky atlassen! All Sky Editie: Van Pool tot Pool
- Meer dan 30.000 nietstellaire objecten: 25.895 sterrenstelsels, 671 clusters van sterrenstelsels, 1.617 open clusters, inclusief die in de Magelhaense Wolken, 170 bolvormige sterrenhopen, inclusief objecten in zowel de Melkweg als de Magelhaense Wolken, 14 sterrenwolken, 377 heldere nevels, 367 donkere nevels, 1.144 planetaire nevels, 260 radiobronnen, 35 röntgenbronnen
- 280.035 sterren tot visuele 9,75 magnitude, wat ongeveer is wat u ziet in een 50mm zoekkijker. Sterren lopen continu taps toe om een realistischer perspectief te creëren.
- 220 dubbele pagina's (18 x 12 inch) met een schaal van 1,85 cm per declinatiegraad.
- In 29 gebieden met zware congestie worden close-up kaarten geleverd op 2 of 3 keer de normale schaal met een stellaire grensmagnitude die 11 benadert: Noord-Amerikaanse Nevel/Pelicaanse Nevel, Galaxy Cluster Abell 194, Gamma Cygni Regio, M11/Scutum Sterrenwolk, Galaxy Clusters Abell 2197/2199, Virgo Galaxy Cluster, Perseus Cluster, Abell 426, Galaxy Cluster Abell 194, Galaxy Cluster Abell 779, Trifid Nebula/Lagoon Nebula, Galaxy Cluster Abell 262, Galaxy Cluster Abell 3574, Galaxy Clusters in Andromeda/Pisces, Hydra I Cluster, Abell 1060, Coma Cluster, Abell 1656, M6, Vlindercluster/M7, Hercules Melkwegcluster, A 2151, Melkwegcluster in Hydra/Centaurus, Melkwegclusters in Coma Berenices/Leo, Zeta Scorpii Regio, Melkwegcluster Abell 1367, Centaurus Cluster, Abell 3526, M45, Pleiaden, Grote Magelhaense Wolk (twee pagina's verspreid), Virgo/Coma Melkwegcluster, Tarantula Nevel, M11/Scutum Sterrenwolk, Kleine Magelhaense Wolk, Virgo Melkwegcluster.
Objecten zijn geïndexeerd op gewone namen, sterrennamen, Bayer-sterren, Messier-objecten en NGC/IC-objecten in de All Sky Edition en alle 30.000+ niet-stellaire objecten zijn geïndexeerd in de conpanion Deep Sky Field Guide. Kent u de naam maar niet de positie? Geen probleem, met deze indexen is het in een handomdraai te vinden.
Waar komt de naam Uranometria vandaan?
Voor de oude Grieken was Urania de Muze van de Hemelen, en uranos was het woord voor de hemel. In 1603, toen Johann Bayer zijn baanbrekende atlas publiceerde, noemde hij deze Uranometria, en het werd voor het maken van hemelkaarten wat de Gutenberg Bijbel voor de boekdrukkunst was. Voor zijn tijd was Uranometria een ongekende en Advanced wetenschappelijke, grafische en artistieke standaard voor sterrenkaarten. Bijna 400 jaar later, in 1987, publiceerde Willmann-Bell onder wereldwijde bijval Uranometria 2000.0, dat samen met de komst van goedkope moderne telescopen een revolutie teweegbracht in het observeren van de deep sky.
In de jaren 1990 begon Willmann-Bell aan het proces dat culmineerde in een sterk uitgebreide tweede editie. Telescopen werden groter, amateurs maakten beelden van de hemel met supergevoelige CCD-camera's en er was behoefte aan een nieuwe deepsky atlas. De gegevens waarop deze atlas gebouwd kon worden, moesten beter zijn dan alles wat er op de plank lag.
Emil Bonanno creëerde software waarmee Willmann-Bell de positie, grootte en oriëntatie van deepskyobjecten visueel kon inspecteren aan de hand van de Digitised Sky Survey en waar nodig de gegevens kon corrigeren en foutloos vastleggen. Met behulp van Bonanno's software creëerde Murray Cragin gedurende enkele jaren een uniforme database van meer dan 30.000 deep sky-objecten. Hoewel Cragin begon met de allerbeste professionele gegevens die beschikbaar waren, werden er letterlijk tienduizenden grote en kleine correcties aangebracht. Nooit eerder was een grootschalige atlas gebaseerd op zoeker nauwkeurige gegevens. Vervolgens namen Will Remaklus en Wil Tirion die gegevens en creëerden prachtige kaarten van ongeëvenaarde nauwkeurigheid en schoonheid. Het resultaat is dat wanneer u uw telescoop op een Uranometria 2000.0 object richt, u er zeker van kunt zijn dat het daar zal zijn, en op de grootte en oriëntatie die is uitgezet.
